Vincent ging talloze keren naar de Montmajour, een heuvel met daarop een abdij, enkele kilometers ten noordoosten van het centrum van Arles. Toen Vincent slechts twee weken in Arles was en voor het eerst de omgeving ging verkennen, ontdekte hij de plek al en sprak hij de wens uit daar snel eens te kunnen schilderen. Hij vond de heuvel met abdij en het uitzicht daar vandaan op het vlakke omringende landschap prachtig:

“De charme die deze uitgestrekte landschappen voor mij hebben, is heel intens. Ik heb dan ook nergens last van gehad, ondanks de bijzonder vervelende omstandigheden, de mistral en de muggen. Als een uitzicht die kleine ongenoegens doet vergeten, dan moet er toch wel iets in zitten.” Lees de hele brief

Hoewel Vincent zich blijkbaar niet uit het veld liet slaan door de omstandigheden, dwong de straffe wind die er vaak stond hem er wel toe om voornamelijk te tekenen in plaats van te schilderen. Als hij zijn ezel neerzette, stond het doek namelijk te trillen van de wind. De tekeningen die hij, veelal met een rietpen, bij de Montmajour maakte, behoren tot de hoogtepunten van zijn tekenkunst.