Van Gogh in

Louvre

Alle keren dat Vincent in Parijs was, of dat nu een paar dagen of een paar jaar was, bezocht hij het Louvre om daar meesterwerken te bekijken. Toen hij in 1875-76 in de stad woonde en bij kunsthandel Goupil & Cie werkte, ging hij zondags vaak naar het Louvre of Musée du Luxembourg met zijn vriend Harry Gladwell. Hoe belangrijk de plek voor hem was, blijkt uit het feit dat hij direct naar het Louvre ging toen hij  zich tien jaar later weer in de stad vestigde. Toen hij op 28 februari 1886 in Parijs aankwam, stuurde hij zijn broer Theo het berichtje:

“Neem me niet kwalijk dat ik rechtstreeks gekomen ben. […]Ben in het Louvre vanaf 12 uur of eerder, als je wilt. Antwoord s.v.p. om te laten weten hoe laat je in de Salle Carrée kunst zijn.” Lees de hele brief

In de periode 1886-1888 bezocht hij het Louvre regelmatig. Daar kon hij de schildertechniek en het kleurgebruik van zijn favoriete kunstenaar Eugène Delacroix bestuderen. Hij was bovendien een fervent bewonderaar van de Hollandse zeventiende-eeuwse schilderkunst: hij schreef meerdere malen over het schilderij Familieportret van Adriaen van Ostade, hij vond de schilderijen van Jacob van Ruisdael fantastisch en bestudeerde gretig de Rembrandts, de Paulus Potters en Gerard ter Borchs. Toen hij in 1888 vanuit Arles met zijn kunstenaarsvriend Émile Bernard correspondeerde, drukte Vincent hem op het hart om goed naar Hollandse oude meesters in het Louvre te kijken om zo een beter beeld van de Nederlandse schilderkunst te krijgen.

Blijkbaar had Vincent wel wat kritiek op de manier van conserveren door het museum, want hij schreef Bernard:

“Wat me in het Louvre treurig stemt, is dat je de Rembrandts daar in verval ziet raken en dat die idioten die daar de leiding hebben, veel mooie schilderijen schade laten lijden. Zo is die akelige gele tonaliteit in sommige doeken van Rembrandt het gevolg van verval door vochtigheid of andere oorzaken in gevallen die ik je zo kan aanwijzen.” Lees de hele brief