Vanuit zijn slaapkamer in Saint-Paul-de-Mausole keek Vincent uit over een ommuurd korenveld met daarachter de bergen van de Alpilles. Hij schreef erover in een van de eerste brieven aan zijn broer Theo vanuit Saint-Rémy:

“Door het venster met ijzeren tralies ervoor kan ik een ommuurd korenveld zien, een vergezicht als van Van Goyen, waarboven ik ’s morgens de zon in zijn volle glorie zie opkomen.” Lees de hele brief

Het uitzicht hield hem bezig. Hij maakte er in alle seizoenen en in alle weersomstandigheden schilderijen van. Zo schilderde hij onder andere Korenveld na een storm, Korenveld met maaier en zon, Landschap met korenschelven en opkomende maan, Korenveld met maaier en zon, Korenveld bij zonsopgang en Regen. Zodoende gaf hij uitdrukking aan zijn opvatting dat koren symbool kon staan voor de eindigheid van het leven. Over zijn schilderij Maaier schreef hij:

“Ik zag toen in die maaier – een vage gestalte die in de volle hitte zwoegt als een paard om zijn werk af te krijgen – ik zag daar toen het beeld van de dood in, in die zin dat de mensheid het koren voorstelt dat wordt gemaaid. Zo je wilt, is het dus het tegenovergestelde van die zaaier die ik al eerder heb geprobeerd.“ Lees de hele brief