Vincent bewonderde de toegangspartij van de kathedraal St-Trophime die zich aan de Place de la République bevond. Hij schreef zijn broer Theo in maart 1888:

“Er is hier een gotisch portaal dat ik prachtig begin te vinden, het portaal van St. Trophime, maar het is zo wreed, zo monsterlijk als een Chinese nachtmerrie, dat zelfs dit fraaie monument van een zo grootse stijl mij van een andere wereld lijkt waar ik gelukkig evenmin toe behoor als tot de roemrijke wereld van de Romein Nero.” Lees de hele brief 

In september 1888 schilderde Vincent het terras van Café du Forum op het Place du Forum. Dit doek (Caféterras bij nacht) is inmiddels wereldberoemd. Hij schilderde het ’s nacht ter plekke:

“Vroeger tekenden ze, en dan maakten ze overdag het schilderij naar de tekening. Maar mij bevalt het goed om het onmiddellijk te schilderen. Weliswaar kan ik het donker blauw voor groen houden, blauwlila voor rozelila, aangezien je het karakter van de toon niet goed kunt onderscheiden. Maar het is de enige manier om van die conventionele zwarte nacht af te komen met dat armzalige bleke en wittige licht, terwijl toch een eenvoudige kaars ons al de rijkste tinten geel en oranje geeft.” Lees de hele brief

Vincents nachtelijke schilderpartij trok de aandacht van de lokale pers. Op 30 september 1888 stond in de Chronique artistique et musicale het volgende bericht: “Het is ons ter ore gekomen dat Mr. Vincent, een impressionistische schilder, ‘s avonds bij het licht van gaslampen op een van onze pleinen werkt.”

Vincent bekeek enkele malen stierengevechten in het amfitheater van Arles, die daar elke zondag gehouden werden. Volgens Vincent ging er tijdens die gevechten nog weleens wat mis, maar was dat niet echt een probleem omdat de toeschouwers erg hoog zaten dankzij de architectuur van de arena. Vincent was onder de indruk van de menigte bezoekers die op de stierengevechten afkwam. Op 12 april 1888 schreef hij zijn vriend Émile Bernard:

“A propos, heb stierengevechten gezien in de arena, of liever gezegd, schijngevechten, want stieren waren er genoeg, maar niemand vocht ermee. Maar de menigte was machtig mooi, de grote kleurrijke mensenmassa in twee, drie rijen boven elkaar gestapeld, met het effect van zon en schaduw en de slagschaduw van de immense ring.” Lees de hele brief

Vincent zou in datzelfde jaar zo’n menigte bezoekers schilderen, resulterend in het doek Arena in Arles. 

In de eerste week dat Vincent in Arles was, bezocht hij het Musée Lapidaire, het museum van oudheden. Een reisgids uit de negentiende eeuw vermeldde dat het museum het bekend stond om de collectie met oude Christelijke marmeren sarcofagen afkomstig van de Alyscamps.

Vincent schreef na dit eerste bezoek nooit meer over het museum. 

Al in de eerste week die Vincent in Arles verbleef, schreef hij over het Musée Réattu. Hij kon het museum, dat vernoemd was naar de uit Arles afkomstige schilder Jacques Réattu (1760–1830) niet erg waarderen:

“De vrouwen hier zijn heel mooi, dat is geen grap; het museum van Arles daarentegen is vreselijk en wel een grap”. Lees de hele brief