Na de dood van Vincent van Gogh kreeg zijn werk een tweede leven. Vincent had tijdens zijn leven jarenlang schilderijen en tekeningen naar zijn broer Theo gestuurd, in de hoop dat Theo die kon verkopen. Zo zouden de werken fungeren als een terugbetaling voor alles wat Theo voor Vincent had gedaan: hem onderhouden door een maandelijkse financiële bijdrage te geven …
Op 25 juli 1875 bezocht Vincent met zijn collega Frans Soek (?–1879) en diens familie het dorpje Ville d’Avray dat ten zuidwesten van Parijs ligt. De kunstenaar Camille Corot (1796-1875) had in 1855-56 in het transept van de dorpskerk van Ville d’Avray vier muurschilderingen gemaakt: Adam et Eve chassés du Paradis, Le Baptême du Christ, Le Christ au jardin des oliviers en Madeleine au désert. Ook hing …
Vincent bezocht de kerk Temple de L’Étoile aan de Avenue de la Grande Armée vlakbij de Arc de Triomphe in 1875. Daar was destijds Eugène Bersier (1831-1889) dominee. Preken van deze geestelijke maakten indruk op Vincent: in 1876 kwam hij in zijn brieven nog tweemaal op een preek van de dominee terug. Bersier moet een zekere reputatie hebben gehad, want Vincents …
Vincent bezocht op 30 mei 1875 in de École Nationale des Beaux Arts het retrospectief van Camille Corot (1796-1875) dat daar vlak na diens dood werd gehouden. Er werden maar liefst 226 werken tentoongesteld, waaronder het schilderij Christus in de olijftuin dat Vincent bij naam noemde: hij schreef blij te zijn dat Corot dat werk had geschilderd. Jaren later, toen Vincent in 1886 …
De lijstenmaker Jean-Marie Boyer (1850-na 1906) had een winkel aan de rue Fontaine in Parijs. Vincent schreef op 3 april 1888 vanuit Arles aan zijn broer Theo dat Boyer nog steeds een lithografie van hem had: het ging om het werk At eternity’s gate. Mogelijk bezocht Vincent de lijstenmaker wel eens toen hij nog in Parijs woonde, om werk in te laten lijsten of …
Sinds Vincents aankomst in Parijs in februari 1886 had hij voornamelijk in en rond Montmartre geschilderd, de wijk waar hij woonde. Vanaf het voorjaar van 1887 kwam daar verandering in en ging hij regelmatig de stad uit en schilderde en tekende dan graag in Asnières, een dorpje zes kilometer ten noorden van Parijs aan de oevers van de Seine dat populair was …
De kleine schilderswinkel van Julien Tanguy (1825-1894) was een begrip in de kunstwereld van Parijs in 1890. Veel kunstenaars kochten verf en doeken bij de geliefde handelaar, door hen ‘père Tanguy’ genoemd. Zijn winkel was een levendige ontmoetingsplek die ook voor Vincent van belang was. Hij kocht er zijn verf en doeken en ontmoette er onder andere de kunstenaar Émile Bernard die …
Alle keren dat Vincent in Parijs was, of dat nu een paar dagen of een paar jaar was, bezocht hij het Louvre om daar meesterwerken te bekijken. Toen hij in 1875-76 in de stad woonde en bij kunsthandel Goupil & Cie werkte, ging hij zondags vaak naar het Louvre of Musée du Luxembourg met zijn vriend Harry Gladwell. Hoe belangrijk de plek voor hem was, blijkt uit …
Musée du Luxembourg was in de negentiende eeuw hét museum voor eigentijdse kunst in Parijs. Toen Vincent in mei 1873 voor het eerst in Parijs was, bezocht hij het museum meteen en was hij onder de indruk van het vele moois dat hij zag. Toen in 1875 in Parijs ging wonen, bezocht hij wekelijks het Musée du Luxembourg, onder andere met …
Vincent bezocht het veilinghuis Hôtel Drouot regelmatig op kijkdagen om er kunstwerken te bekijken. Sommige werken die hij zag, maakten zo’n indruk op hem dat hij ze later nog eens noemde in zijn brieven. Op 11 of 12 juni 1875 bekeek Vincent bijvoorbeeld de verkooptentoonstelling van 95 pastels en tekeningen van de Franse kunstenaar Jean-François Millet (1814-1875) uit de collectie …
Zittend op het terras van Auberge Ravoux schilderde Vincent op 14 juli 1890 het gemeentehuis van Auvers-sur-Oise dat vanwege de nationale feestdag Quatorze Juillet (14 juli), schuil ging achter slingers en lampionnen in de bomen. Vincent gaf het doek aan zijn hotelbaas Arthur Gustave Ravoux.
Vincent schilderde begin juni 1890 de middeleeuwse kerk van Auvers-sur-Oise. In een brief aan zijn zus Willemien beschreef hij het schilderij: “Dan heb ik nog een groter schilderij van de dorpskerk – een effect waarbij het gebouw paars afsteekt tegen een lucht van diep en simpel blauw, van zuiver kobalt; de glas-in-loodramen zijn als ultramarijnblauwe vlekken, het dak is violet …
Vincent overleed op 29 juli 1890 aan de verwondingen van een schotwond die hij zichzelf twee dagen daarvoor in de velden rondom Auvers-sur-Oise had toegebracht. Op 30 juli werd hij begraven op de begraafplaats van het dorp in het bijzijn van zijn broer Theo, dokter Gachet, de Ravouxs, voormalige buren uit het dorp en vrienden uit Parijs onder wie Émile …
Vincent maakte twee schilderijen en een schets van de tuin bij het huis van kunstenaar Charles-Francois Daubigny (1817–1878). Daubigny, wiens werk Vincent ontzettend bewonderde, had het huis in 1861 laten bouwen als buitenverblijf. Hij woonde toen afwisselend in Parijs en Auvers. Toen Vincent in Auvers aankwam was Daubigny inmiddels al meer dan tien jaar overleden, maar zijn weduwe Marie-Sophie woonde nog in …
Toen Vincent op 20 mei 1890 aankwam in Auvers-sur-Oise huurde hij een kamer op de tweede etage van Auberge Ravoux aan de Place de la Mairie. Dokter Gachet had hem de andere herberg in het dorp aangeraden (Saint-Aubin in Rue de Pontoise), maar Vincent vond dat hotel voor zes francs per nacht echt te duur. Hij verkoos dus het logement van Arthur Gustave Ravoux …
Bij aankomst in Auvers op 20 mei 1890 maakte Vincent direct kennis met dokter Paul-Ferdinand Gachet (1828–1909) aan wie hij was gekoppeld door zijn broer Theo. Hij trad op als dokter en vertrouwenspersoon voor Vincent. Dat was van groot belang omdat er kans was op psychische aanvallen zoals hij die in Arles en Saint-Rémy had gehad: “Het belangrijkste is de dokter te kennen, zodat …
Olijfbomen vormden samen met de berggezichten en cipressen een veelvoorkomend motief in het werk van Vincent zodra hij vanaf begin juni 1889 buiten de muren van de inrichting mocht (en wilde) schilderen. In Arles werd hij al aangetrokken door olijfbomen, maar daar durfde hij zich er nog niet aan te wagen: “…het geruis van een olijfboomgaard heeft iets heel intiems, iets onmetelijks ouds. Het …
Vincent had de eerste maand van zijn verblijf in de inrichting niet buiten mogen (en kunnen) werken. Toen hij in juni eenmaal wel naar buiten ging, vatte hij het plan op om typisch Provençaalse onderwerpen te schilderen, zoal de Alpilles, olijfbomen en alomtegenwoordige cipressen. Eind juni 1889 schreef hij zijn broer Theo al dat hij druk bezig was met het schilderen van cipressen. Hij …
Vanuit zijn slaapkamer in Saint-Paul-de-Mausole keek Vincent uit over een ommuurd korenveld met daarachter de bergen van de Alpilles. Hij schreef erover in een van de eerste brieven aan zijn broer Theo vanuit Saint-Rémy: “Door het venster met ijzeren tralies ervoor kan ik een ommuurd korenveld zien, een vergezicht als van Van Goyen, waarboven ik ’s morgens de zon in zijn volle …
Vincent schilderde tweemaal de hoofdstraat van Saint-Rémy, Cours Est, die na 1891 Boulevard Mirabeau heette. Deze doeken vormen een uitzondering op de werken die hij in Saint-Rémy maakte: hij trok zich liever terug binnen de muren van de inrichting of in de stilte van de overweldigende natuur. Toen Vincent begin juni 1889 voor het eerst het dorp was ingegaan, voelde …
Op 8 mei 1889 kwam Vincent aan in Saint-Rémy-de-Provence om zich daar vrijwillig te laten opnemen in de psychiatrische inrichting Saint-Paul-de-Mausole, gevestigd in een klooster. Sinds december 1888 had hij een aantal ernstige psychische crisissen gehad en hij vond het voor zijn eigen rust en die van anderen belangrijk om opgenomen te worden. Hij genoot een goede behandeling van zijn arts Théophile …
Vincent ging talloze keren naar de Montmajour, een heuvel met daarop een abdij, enkele kilometers ten noordoosten van het centrum van Arles. Toen Vincent slechts twee weken in Arles was en voor het eerst de omgeving ging verkennen, ontdekte hij de plek al en sprak hij de wens uit daar snel eens te kunnen schilderen. Hij vond de heuvel met abdij …
Vincent bewonderde de toegangspartij van de kathedraal St-Trophime die zich aan de Place de la République bevond. Hij schreef zijn broer Theo in maart 1888: “Er is hier een gotisch portaal dat ik prachtig begin te vinden, het portaal van St. Trophime, maar het is zo wreed, zo monsterlijk als een Chinese nachtmerrie, dat zelfs dit fraaie monument van een …
In september 1888 schilderde Vincent het terras van Café du Forum op het Place du Forum. Dit doek (Caféterras bij nacht) is inmiddels wereldberoemd. Hij schilderde het ’s nacht ter plekke: “Vroeger tekenden ze, en dan maakten ze overdag het schilderij naar de tekening. Maar mij bevalt het goed om het onmiddellijk te schilderen. Weliswaar kan ik het donker blauw …